Texel, emoties en misschien wel Rome..?

Zo, ik ben weer thuis van mijn ‘reis’ naar Texel. Ik heb daar twee weken (samen met mijn zusje) gewerkt op een vakantiepark in het animatieteam.

Animatiewerk doe ik al veel langer, dit is mijn vijfde jaar. Ik zou eigenlijk stoppen na vorig jaar omdat ik er niet meer tegen kon dat ik niet wist met wie ik geplaatst zou worden (en dus met wie ik samen moest werken). Dit is eigenlijk altijd goed gegaan, maar vorig jaar was een regelrechte ramp, helaas. Daarbij vond ik vier jaar dit werk ook wel weer genoeg.

Maar een paar maanden geleden zei mijn zusje dat ze het werk toch ook wel heel erg graag zou gaan doen en toen kwam het idee om het dan maar samen te gaan doen!

Dus wij, twee weken geleden, op weg naar Texel!

De heenreis verliep goed, totdat we er bij Amsterdam achterkwamen dat we net vóór Amsterdam een afslag hadden moeten nemen. Maar goed, met overal bordjes ‘Den Helder, volg A7’, moet het toch goed komen, dachten wij!

Maar, jawel hoor, nou blijkt er dus ergens een super kleine afslag Den Helder te zijn, vlák voor de afsluitdijk… En die hadden wij dus gemist…

Maar ja! Om ons motto van de afgelopen week erin te houden: Heb je wel eens! En ik was nog nooit op de afsluitdijk geweest…;)

Maar nu bleek dus ook nog eens (nee, we zijn er nog niet!) dat mijn auto er niet zo goed tegen kan om 130 te rijden, dus die begon (op de afsluitdijk, ja) te schokken… Dat had hij al eerder gedaan, maar volgens de garage was het gemaakt. Ik, in complete paniek, toch maar door gereden, steeds gas bijgeven, in een langere versnelling rijden dan normaal, als hij uitviel met engelengeduld (ahum) de auto opnieuw opstarten (wat vaak na 20 keer pas lukte). Lang leve mijn lieve zusje die mij op alle mogelijke manieren probeerde af te leiden en rustig te houden. Maar uiteindelijk zijn we – ik weet niet hoe – toch aangekomen op de camping! Een paar uur later dan gepland, maar ja.. Heb je wel eens!

De eerste week was geweldig, leuke kindjes, leuke ouders, meeleeftheater was leuk, het weer wat minder, maar toch nog even naar het strand geweest, al met al een topweek!

Ook het weekend was leuk, maar de tweede week werd helaas overschaduwd door iets wat er vlak na het weekend is gebeurd. Daar ga ik verder niet over schrijven, maar je kunt er vanuit gaan dat we heel wat afleiding nodig hadden.

Tijdens het werken ging het allemaal goed, tussendoor wat minder, maar we hebben geprobeerd het zo goed mogelijk in te vullen.

Zo zijn we bijv. naar de zelfpluktuin geweest! Dat was echt erg leuk, je kon daar gewoon zelf fruit plukken (besjes, bramen, aardbeien, noem maar op) en lekker dat het was! Verder kon je ook bloemen plukken, dan stond je daar echt met een mesje in een bloemenveld en als je een mooie zag, mocht je hem meenemen! Het koste bijna niks en we zijn lekker tot rust gekomen (ook van de kindjes!).

Gisteren ben ik weer naar huis gereden (mijn zusje blijft nog een week) en op een paar schokken van de auto na (hij was wel naar de garage geweest!), ging alles gelukkig goed.

Nu zit ik hier, zondagmiddag ondertussen. Uitgeslapen, mijn katje bij me, de tranen in mijn ogen, teveel gedachten in mijn hoofd. En met de grote vraag: wat nu? Ik zou heel graag weg willen hier, iets doen, complete afleiding. Of dat nou alleen is of met iemand samen, het maakt me niet uit eigenlijk.

Dus ik heb net zitten kijken naar iets wat al jaren mijn droom is: Rome.

Ik heb geld (jaren geleden al voor gespaard), ik heb tijd, dus waarom niet? Ik zou dan wel pas volgende week gaan, want qua hostels enzo zit het allemaal vol en bovendien was het plan om deze week van alles met vrienden af te spreken (omdat een vriendin van mij volgende week voor een half jaar weggaat). En dan kan ik de komende week het helemaal uitplannen. Want als ik naar Rome ga, dan wil ik ook echt alles zien. Het liefst ook het Vaticaan en Pompeii, maar vooral dat laatste zal wel niet lukken, maar goed, het valt uit te zoeken natuurlijk.

Weet je, het klinkt steeds aantrekkelijker. Destijds met New York was het ook zo; ik wilde weg, vrijheid, doen wat ik wilde. Toen heb ik het gedaan en tot op de dag van vandaag noem ik het de beste beslissing van mijn leven.

Ik denk dat ik maar eens wat dingen uit ga zoeken en een vriendin ga bellen. Kijken of ik iemand kan vinden die zolang voor Duplo kan zorgen, dan de komende week mijn kamer opruimen (en daarmee hopelijk ook een beetje mijn hoofd), plannen en afspreken met vrienden.

En dan daarna, misschien eindelijk die droom die uitkomt?

Rome… Het klinkt wel heel goed moet ik zeggen…

Liefs,

Laura

P.s. Kleine toevoeging, voor wie het niet op het forum al heeft gelezen: IK GA NAAR ROME!!!!! Van één t/m zes augustus, er gaat een vriendin mee (die kreeg ook zin toen ze me zag plannen ;)) en ik heb er echt SUPER SUPER SUPER veel zin in!!! EINDELIJK! Een droom die uitkomt! Kan ik nu wel goed gebruiken J Nu ga ik plannen, de volgende keer: het verslag!