De afgelopen 4,5 week: gekkenhuis!

Woensdag 22 augustus

Na een dag lang mijn hele kamer op te hebben geruimd, verzucht ik tegen mezelf: “Pff, wat zou ik graag verhuizen. Op mezelf wonen, alles alleen voor mij hebben..”

Donderdag 23 augustus

De telefoon gaat, WoonINC, de woningbouwvereniging van Eindhoven. Ik ben ingeloot voor een appartement!

Maandag 27 augustus

Ik heb een afspraak bij WoonINC, het klinkt allemaal super goed, ik mag morgen gaan kijken!

Dinsdag 28 augustus

Ik ga kijken: het is echt te klein, gewoon niet de moeite waard om te verhuizen. Dat valt erg tegen.. Dit is ook precies de reden dat ik hier niet over heb geschreven in mijn vorige blog, ik kan gewoon niet zo goed tegen teveel optimisme, maar heb mezelf toch mee laten slepen.

Om te kijken hoe hoog ik op de lijst sta in Veldhoven (hier gaat het op basis van inschrijving, in Eindhoven is dat loting, wat dus nog heel lang kan duren), schrijf ik me in voor twee appartementen daar.

Dinsdag 4 september

Na een belletje naar de woningbouwvereniging in Veldhoven blijk ik als vijfde en zesde ingeschreven te zijn voor de appartementen! Dat valt reuze mee dus!

Ondertussen zijn de voorbereidingen van onze ‘basisschooltrektocht’ in volle gang; we hebben met tien klasgenoten een kamp/trektocht georganiseerd voor twee groepen zeven. Vandaag dus de laatste dingen inpakken en de laatste voorbereidingen treffen, nog even naar de fysiotherapeut en dan maar hopen op het beste!

Woensdag 5 t/m vrijdag 7 september

Drie dagen trektocht. Na één nacht slapen op een luchtbed deed alles al pijn, maar toch maar weer gaan lopen op donderdagochtend. Na tien kilometer moest ik toch echt stoppen. De groepsleerkracht reageerde daar nogal bot op, maar gelukkig waren mijn klasgenootjes wel heel lief. Mijn spieren verkrampen gewoon heel erg snel. Dit komt doordat mijn zogenaamde ‘spierspanning’ of ‘spiertonus’ over het algemeen hoger is. Dit is iets wat vaker gemeten is bij Touretters, geen idee of het ooit bewezen is, maar ik weet in elk geval dat mijn spieren veel minder aankunnen, omdat ze gewoon veel sneller verkrampen. Ik moest dus echt stoppen met lopen en de rest van de avond heb ik mijn benen nauwelijks meer kunnen strekken. Erg confronterend vind ik dat altijd, ik voel me dan ineens invalide, ik kan gewoon eigenlijk niet meer lopen. En op een één of andere manier had ik er niet echt rekening mee gehouden in mijn hoofd, verder wel, alles was geregeld, maar toch, als een stel kinderen van tien en elf veel verder kunnen lopen dan jij, dat voelt gewoon niet echt prettig.

Gelukkig had ik de tweede nacht een beter luchtbed en hoefde ik vrijdag niet meer te lopen, maar alles deed wel pijn en ik was doodmoe. Maar goed, overleefd, en daar gaat het om! En, o ja, de kinderen vonden het superleuk!

Zaterdag 6 t/m vrijdag 14 september

Ik heb drie (!!) afspraken met fysiotherapeuten gemaakt voor deze week. Normaal ga ik één keer in de week, maar het doet zo ontzettend veel pijn, mijn spieren zijn compleet verkrampt en mijn botten zitten niet precies waar ze horen te zitten. Even overleven dus weer, want ondertussen beginnen school en stage ook weer.

Dinsdag 11 september

Mijn eerste stagedag! Alles doet dus pijn, maar ik sta netjes op tijd (vijf minuten te vroeg zelfs!) op mijn nieuwe stageschool. Daar krijg ik te horen dat de stagiaires allemaal omgegooid zijn en de stagecoördinator vertelt mij daarna ook dat ze mij niet meer in hebben gedeeld. Want ze hadden van mij en van de Kempel (mijn hogeschool) niets meer gehoord na de zomer. We hadden alles in de eerste week van de vakantie geregeld, dus dan denk ik: ‘ik kan nog wel honderd mailtjes sturen, maar waarom zou ik dat doen?’; de afspraak was duidelijk: ik zou er 11 september zijn.

Tot mijn (achteraf) stomme verbazing, en ook wel tot mijn trots, ben ik rustig gebleven onder dit alles en heb ik op het eerste moment dat het mogelijk was de Kempel gebeld. Ik heb het verhaal uitgelegd en zij hebben meteen naar de school gebeld. Na een gesprek waarin de Kempel aan de school duidelijk had gemaakt dat het echt niet aan mij lag, is besloten om mij over te plaatsen naar een andere school. Dit overigens mede op mijn verzoek.

Dus om 10.00u was ik weer thuis! Tja, om eerlijk te zijn; het was een Jenaplan school, in combinatie met OGO en een continurooster zonder pauzes voor de leerkrachten. Ik zal niet helemaal uitleggen wat dat is, maar voor mij is dat allemaal niet zo prettig, vooral qua energieverdeling. En een dagje vrij konden mijn spieren ook wel gebruiken!

Donderdag 13 september

’s Ochtends ben ik naar de huisarts geweest en toen kwam ik een oude juf van mij tegen, bij wie ik heel graag stage wilde lopen. Toeval bestaat niet, zeg ik dan maar weer! ’s Middags ging ik naar de Kempel en daar bleek dat het niet zo gemakkelijk was, ik kan dit jaar geen stage bij haar lopen, maar misschien volgend jaar (mijn afstudeerstage) wel. Het compromis voor dit jaar is dat ik wel naar die school kan. Daar was zelfs nog een groep 8 vrij, iets wat ik heel graag wilde! Dat kwam nog eens goed uit, anders had ik naar Best gemoeten en dat is toch wel iets uit de richting. Maar goed, na wat telefoontjes was de stage geregeld! Groep 8 op die school, dan kon ik de school alvast leren kennen en de school mij én ik kon alvast een beetje wennen aan mijn lievelingsjuf als collega i.p.v. als juf (ik noem haar nog steeds juffrouw Marcha i.p.v. gewoon Marcha)!

Ongeveer een kwartier later ging de telefoon: de woningbouwvereniging van Veldhoven! Ik was dan wel vijfde op de lijst, maar de eerste vier waren niet meer geïnteresseerd, ik kon dus toch mijn eigen appartementje krijgen!

Maandag 17 september

Na een (niet al te goede) poging te hebben gewaagd om niet te enthousiast te zijn (ik had nu al een plattegrond gezien, dus vond dat ik toch wel iets meer recht had op enthousiasme, dit keer), mocht ik vandaag dan eindelijk naar het appartement gaan kijken. Eerst een gesprek en ’s avonds mocht ik er heen! Een vriend van mij ging mee, om mijn enthousiasme in toom te houden en mijn blik toch wat realistisch te houden. Het appartement bleek in spiegelbeeld te zijn van de plattegrond en ook nog eens op de begane grond, wat absoluut niet uitmaakt, maar ja, lang leve Tourette, ik was gelijk van de wap want ik had er niet op gerekend. We hebben wat rondgekeken, wat foto’s gemaakt en zijn toen weer terug naar huis gereden. Eerste reactie: even laten bezinken. Maar het was toch eigenlijk ook heel simpel. Want ik sta 3,5 jaar ingeschreven terwijl er eigenlijk zes jaar staat voor een appartement. Ik had gewoon heel veel geluk gehad dus. Ik kon ook nog 2,5 jaar wachten en dan zou ik precies hetzelfde hebben. Daarbij was het ook gewoon heel groot voor één persoon en ik zou eindelijk alles voor mezelf hebben, incl. een echt grote keuken! Wat met mijn taartenhobby natuurlijk erg fijn is!

Dinsdag 18 september

Vandaag is weer mijn eerste stagedag! Gisteravond heb ik mij maar moeilijk los kunnen rukken van het appartement, maar vanochtend lukt dat toch redelijk. De klas is superleuk en mijn mentor (groepsleerkracht) is erg aardig. De klas is wel erg beweeglijk, maar dat vind ik alleen maar een uitdaging, ik zit nl. ook continu te draaien en te doen! Mijn doel voor dit semester is dan ook om ze te leren om wat rustiger te zijn, dit zullen ze voor de brugklas toch ook moeten. Ik heb zo mijn ideetjes daar al voor, ik ga ze snel uitproberen.

’s Avonds moest ik de knoop doorhakken: wel of niet verhuizen? Kotsmisselijk en doodsbenauwd heb ik uiteindelijk de telefoon gepakt en het appartement geaccepteerd!

Zondag 23 september

Dat is nu. De afgelopen dagen heb ik van alles bedacht voor het appartement en heel ongeduldig bij de telefoon gezeten. Ik heb nog geen telefoontje, dus ook geen sleutel, maar technisch gezien is dat alleen maar een formaliteit nu, dus ik verwacht dat ik morgen de sleutel krijg.

Komende week is het ook stageweek, maar morgen ben ik gelukkig nog vrij. Drukke week dus! En morgen nog één keer naar de manueel therapeut om mijn heupen (hopelijk) weer helemaal recht te kraken.

Mijn hoofd staat zo’n beetje op ontploffen door dit alles, maar nog even de komende week doorkomen en dan kan ik aan de slag met verven en verhuizen! Hopelijk wordt het dan weer wat rustiger. Één ding staat in ieder geval wel vast: over twee weken ben ik jarig! Het feest schuif ik wat door vanwege de verhuizing, maar het blijft een bijzondere dag J

P.s. Ondertussen is het maandag en ik heb vandaag eindelijk een afspraak om de sleutel op te halen! Dus vanaf vanmiddag vier uur is het eindelijk officieel: ik heb mijn eigen appartement!