top of page

De rust is wedergekeerd

Ik kom er net achter dat ik vergeten ben mijn afgelopen 2 (!) weblogs ook op Facebook te zetten. En dat geeft dan meteen wel aan hoe druk ik het heb gehad. Normaal doe ik dat meteen, maar nu is het me niet eens opgevallen dat ik het vergeten was.

Het is de afgelopen maanden zo druk geweest met verhuizen, stage, mijn actie voor Edukans (zie http://laurabeljaars.inactievooredukans.nl) en, o ja, natuurlijk ook nog school. Vooral het verhuizen heeft heel veel van me gevraagd, het was veel meer dan ik had gedacht (en het was ook veel duurder dan ik had gedacht). Maar, gisteren was de dag die ik had geprikt: dan moest alles klaar zijn. Gisteren had ik nl. mijn (verlate) verjaardags- en housewarming feest. En warempel, het is nog klaar ook! Er moet nog één lamp opgehangen worden, maar dat vind ik een beetje eng met stroom enzo. Maar ik heb er geen last van, dat komt binnenkort nog wel een keer.

Door alle drukte ben ik geregeld vergeten dat ik ook nog naar school moest en vooral dat ik ook nog opdrachten voor school moest maken. En het is heel irritant om steeds weer te denken dat je van alles kunt doen, terwijl dat je dan gewoon naar school moet. Ook waren de opdrachten op school vaak heel vaag, waardoor het alleen maar een grotere chaos werd in mijn hoofd.

Maar gelukkig heb ik ondertussen de structuur redelijk gevonden en alles waarvan ik nu nog niet weet wat de bedoeling is, dat ga ik gewoon achteraf doen. Nadat ik de lessen heb gegeven. Achteraf verantwoorden is in de afgelopen jaren een talent van mij geworden, dus gelukkig is het op dat gebied ook weer wat rustiger. Althans, in mijn hoofd, ik moet wel heel veel doen.

En mijn huisje, tja, dat is echt super fijn! Ik kan doen en laten wat ik wil, ik kan koken wanneer ik wil, heb alles dan ook in de buurt staan, ik kan douchen en wassen wanneer ik wil, niemand zit me in de weg, er zijn geen huisgenoten die aan het ruziën zijn, ik kom niemand tegen als ik daar geen zin in heb, ik maak mijn eigen troep schoon (niet die van huisgenoten) en zo kan ik nog wel even doorgaan. In één woord: heerlijk!

Zeker die keuken, ik ben echt verliefd op mijn keuken! Ik kook eindelijk weer elke dag, i.p.v. gemakkelijk in mijn kamer te blijven en alleen de combimagnetron te gebruiken. Dat is dus ook veel beter voor mijn gezondheid en ook nog eens veel lekkerder. En ik kan nu ook eindelijk hele uitgebreide recepten uit mijn kookboeken uitproberen! Gisteren heb ik voor mijn feest een soort van high tea gegeven, waarbij ik negen verschillende recepten heb gemaakt. Dat was nooit gelukt in mijn studentenkamer! Ik wil ook graag nog eens allerlei tapas gaan maken, maar dat komt vast ook vrij snel goed.

Ik kan hier gewoon rondlopen (dat gaat niet zo goed in een studentenkamer), ik kan hier in mijn eigen dwanggedachten blijven zitten, zolang als dat ik dat wil (ik houd nogal van verhalen en daar kan ik uren mee bezig zijn, zolang niemand me onderbreekt) en ik krijg geen irritante dwanggedachten van irritante mensen die rondlopen. Echt een verademing, super fijn.

Verder heb ik ook nog eens al mijn spullen in de buurt, dus ik hoef niet meer elke keer naar mijn ouders als ik iets nodig heb wat net iets groter is dan waar ik ruimte voor heb. Ik heb nu gewoon twee bergingen waar alles in kan (incl. mijn fiets).

Al met al begin ik eindelijk het idee te krijgen dat ik niet alleen in mijn hoofd volwassen aan het worden ben, maar dat ook mijn leven zo ingericht raakt. Het klinkt misschien heel raar, maar het voelt alsof ik eindelijk een ‘echt’ leven krijg, ik werk niet meer ergens naartoe, ik ben waar ik wil zijn.

Natuurlijk is dat niet een leven zonder problemen, want dat is nooit, zeker niet bij een Touretter, maar daar ga ik gewoon weer aan werken. Het leven van een Touretter is wat dat betreft zeker nooit saai! Maar goed, dat heeft ook zijn charme en ik ben het wel gewend.

Ik ben wel benieuwd wat de toekomst gaat brengen! Maar voor nu ben ik in ieder geval waar ik wil zijn.

Liefs,

Laura


bottom of page