Het is weer zover: vakantie!
Allereerst wil ik even iets zeggen over onze prachtige nieuwe website, want wat is hij mooi, hè?! Maar niet alleen dat, de teksten zijn vernieuwd, er staan prachtige foto’s op en – als klap op de vuurpijl – hij wordt voortaan dagelijks up-to-date gehouden met het laatste nieuws!
En in mijn rol als sociale media-beheerder (of hoe zullen we het noemen..?!) mag ik al dit nieuws de wereld in slingeren. Erg leuk om al die geweldige reacties te lezen, over de nieuwe website!
Ik heb laatst met Annet (zij doet o.a. het webbeheer) een sociale media-cursus gedaan, deel 2 daarvan komt nog, maar ik ben nu al helemaal enthousiast! Het volgersaantal op Twitter (@StichtingGTS) is inmiddels al bijna vervijfvoudigd en ik ben ook heel erg blij met de nieuwe manier van berichten schrijven via Facebook!
Dat even over de nieuwe website: mijn complimenten voor iedereen die er aan mee heeft gewerkt (en dat was me toch een werk!), ik hoop dat iedereen er net zo blij mee is als ik!
Maar dan. Afgelopen week was het weer zover: herfstvakantie! Dat is iets wat ik echt heel hard nodig heb, want ik moet gewoon af en toe ik ‘mijn eigen tijd’ kunnen leven. ’s Avonds laat naar bed, en ’s ochtends laat op. Dat is mijn natuurlijke ritme en dat vind ik het prettigst. Overdag eens goed uitrusten, want dat lukt in de schoolweken vaak toch niet goed genoeg en dan in de tweede helft van de vakantie weer hard aan het werk. Want, o ja, ik moet ook nog afstuderen dit schooljaar.
Nu is het zo dat ik vakanties eigenlijk altijd heel prettig vind, in tegenstelling tot de verhalen die ik veel hoor over het niet fijn vinden om ‘uit je ritme’ te gaan.
De vakantie begon heel leuk en ik heb lekker uitgerust maar vanaf donderdagochtend wilde ik echt weer aan het werk gaan. En dan echt even goed aan mijn scriptie werken, want dat was hard nodig. Maar daar dacht mijn hoofd even anders over... Ik heb liggen woelen in bed, zitten draaien op de bank en achter mijn eet/studeertafel, maar elke keer als mijn laptop in zicht kwam voor iets wat met school te maken had, klapte ik dicht. Vaak zelfs al eerder. Het lukte me gewoon ECHT NIET. En daar raakte ik dan weer gefrustreerd door, waardoor het nog minder goed ging en de dag nog sneller voorbij ging, waardoor ik dan weer ’s avonds boos was op mezelf omdat ik wéér niks had gedaan. En daardoor kon ik weer niet slapen en dus ook weer niet vroeg opstaan. Ik kreeg het zelfs niet voor elkaar om mijn huis een beetje fatsoenlijk op te ruimen! NIKS maar dan ook NIKS lukte nog…
Vrijdag ben ik van ellende maar even een stuk gaan wandelen en toen heb ik besloten dat ik het maar op ging geven, want dit werkte toch niet. Wat ik wel wilde doen, was een lijstje maken met de dingen die ik de komende weken dan toch echt moet gaan doen.
Toen ik weer thuis was, ben ik dat meteen maar gaan doen, en wat bleek, jawel: het viel allemaal reuze mee! Natuurlijk.
Gelukkig heeft het dit keer niet zo lang geduurd, maar ik heb dit soort momenten wel vaker en ik weet dat er altijd twee dingen spelen: ik heb geen gedetailleerd overzicht van wat ik moet doen én ik ben uit mijn ritme.
En als ik uit mijn ritme ben, dan ben ik ’s nachts actief en overdag niet vooruit te krijgen. Dat is fijn, maar natuurlijk niet als je daadwerkelijk iets wil gaan doen!
Goed, les geleerd, en de volgende keer maar meteen dat overzicht maken! Ik heb gelukkig wel weer lekker veel filmpjes van ‘The Big Bang Theory’ en ‘The Talk’ gezien op youtube, dat is ook wel eens lekker ;-)
Tot slot, moet even genoemd worden: ik ben op 7 oktober 25 jaar geworden! En dat vind ik toch wel een bijzondere verjaardag want ik heb mijn hele depressie gedacht ‘als ik nou alvast maar 25 ben, dan ben ik gelukkig!’ en het is dan toch wel mooi om te zien dat ik al die tijd gelijk heb gehad!
Liefs,
Laura
